Okul ve kurumlarda görevli yöneticilere yönelik mesleki bilgi ve becerileri artırmak, mesleki gelişimleri desteklemek amacıyla Din Öğretimi Genel Müdürlüğümüz tarafından uygulamaya konulan YÖGEP kapsamında Okul Müdür Yardımcımız Yunus ÖZTAŞ  tarafından kurumumuz idarecilerine yönelik " Türk Eğitim tarihi eğitim sistemleri ve politikaları" semineri verilmiştir.

Seminer 25.04.2023 Salı günü saat 15.30'da Müdür Yardımcısı odasında kurumumuz idarecilerine yönelik gerçekleştirilmiştir.

Eğitim Toplantımızda ana hatlarıyla aşağıdaki konular üzerinde durulmuştur;

Eğitim eğitim kısa süreli bir iş veya eylem değil uzun soluklu ve geleceğe dönük bir olaydır. Eğitim, bireyleri ve toplumları biçimlendirme, yönlendirme, değiştirme ve geliştirmede sanatıdır. Eğitim politikası, en kısa tanımla toplumun ve devletin ihtiyaç duyduğu yönde vatandaşların okullar aracılığıyla yetiştirilmesidir. Şüphesiz her toplum, gelecekte var olmasını istediği bir birey yetiştirmek ister.

Osmanlı devleti kendisinden önceki Türk-İslam devletlerinin eğitim anlayışı olan dini eğitimi devam ettirmiştir. Osmanlı?da eğitim veren kurumlar, Tanzimat Dönemine kadar medreselerdir. Medreseler, ilk, orta, lise ve üniversite eğitimi veren kurumlarıdır. Bu dönemdeki eğitim kurumları çoğunluğu vakıf kuruluşu olan, halk çocuklarına mahsus parasız sübyan okulları ve medreseler ile devletin üst kademelerine yüksek idareci yetiştiren Enderun Mektebi (Saray Okulu) idi.

19.yüzyıldan itibaren eski eğitim kurumlarının yanı sıra yeni eğitim kurumları da açılmaya başladı. Bunlar: " Rüştiye, İdadi ve Sultani adında orta dereceli okullarla, Tıbbiye (1827), Harbiye (1834), Mülkiye (1859) ve Darülfünun (1863) gibi yüksekokullardı. Bu durum ülkede mektep medrese İkiliğini meydana getirdi. Ülkede ayrıca azınlık (Rum, Ermeni, Yahudi) ve yabancı devletler tarafından açılan misyoner okulları da faaliyetlerini sürdüren okullar arasındaydı. Farklı din, dil ve kültüre dayalı programlarla farklı zihniyette nesillerin yetişmesine yol açan bu kozmopolit eğitim sistemi cumhuriyet dönemine kadar devam etmiştir" (Sofuoğlu, 2012: 10).

Cumhuriyetin ilk yıllarında ülkedeki eğitim durumuna bakıldığında, halkın %10'unun okuryazar olduğu görülmektedir.1924 yılında çıkarılan Tevhid-i Tedrisat ( Eğitim-Öğretim birliği) kanunu ile birlikte eğitimde çok önemli reformlar gerçekleştirildi. Bunlar; Karma eğitime geçilmesi medreselerin kapatılması ve ilköğretimin kız ve erkek tüm öğrencilere parasız ve zorunlu tutulması idi.